Do współczesego człowieka

Słuchaj człowieku, a on nie słucha
Szkoda, bo rzecz jest ważka
Drzewiej poezję miałeś miast chleba
Dziś masz ją, gdy pęknie flaszka.

Drzewiej poezję czytali wszyscy
Profesor i wiejska kumoszka
O tym ,że koń był zaczarowany
Dorożkarz oraz dorożka.

O tym, że Litwa Ojczyzna moja
Że gościu, siądź pod mym liściem
Dziś nie pamiętasz o tym zupełnie
Albo pamiętasz mgliście.

Dziś , choć technika wyczynia cuda
Zżera Cię z wolna apatia
Gdzieś w wirtualnym świecie umarły
Wrażliwość oraz empatia.

Dziś koń jest zwykły, zwykły dorożkarz
Dorożki dziś ci nie szkoda
Wśród kolorowych gazet zabyłeś
O kolorowych ogrodach.

---

Zapominamy o ogrodach
coraz trudniej być poetą
choć w żar epoki wojen i głodu
poezja chroni lepiej niż beton.

Zapominamy o ogrodach
chociaż stamtąd przyszliśmy
zwiędłe strony kolorowych gazet
nie zastąpią drzew, zieleni liści

Więc lepiej uciec
w wygodnym bucie
gdzie rośnie buk
przejrzysty strumień
śpiewasz jak umiesz
nieważny wiek.

" Kroplą pamięci
nicią pajęczą
zapachem bzu
wiesz już na pewno
swieżością rzewną
to właśnie tu "

Pamiętamy o ogrodach... o Jonaszu pamiętamy...

Twój wiersz Piskalu uruchomił mi wspomnienia i emocje, dzięki.

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

brytfanna.keep.pl