bigos - mĂłj pamiÄtnik, wspomnienia, uczucia, przeĹźycia ...
Płoty michniowieckie.
W hełmach glinianych garnków stały,
niczym żołnierze bojowym szykiem.
Broniły granic przed kurami
między podwórzem a warzywnikiem.
Widziały dobrze, kto cichaczem
na jabłka idzie do sąsiada,
słyszały o czym w cembrowinie
studzienna woda z wiadrem gada.
Teraz zmurszałe kości chylą
kursywą sztachet z cienkich dyli
i czasem tylko są przydatnym,
miejscem spoczynku dla motyli.
Dumnie dźwigają zamiast garnków,
koronę z drutu kolczastego.
Latem wysokim trawom szepcząc,
wspomnienia czasu minionego.
Takie wspomnienie lata zimą!
Załącznik 22272
Jak zwykle pięknie i tak po prostu
WUKO - pisz nam pisz... tak dobrze się od tego robi :)
Załącznik 22275Załącznik 22274Załącznik 22273
Pięknie !!! Szacunek...
Pozwolę sobie trochę nieelegancko podpiąć się pod wątek, ale po przeczytaniu tego Wiersza natchnęło mnie na powrót do kilku wakacyjnych zdjęć.
Potraktuj je WUKO jako wyraz uznania i podziękowanie za to co robisz :)
Pozdrawiam! :)
Dziękuję Wszystkim za ciepłe słowa.
Wędrowcze, Twoje fotografie to dopiero SZTUKA. Będę zaszczycona każdą Twoją "ilustracją" moich wierszy. Długo uczyłam się jak dodawać załączniki, żeby czasem pokazać co mnie zainspirowało, ale chyba szkoda było na to czasu!!!
Pozdrawiam.
WUKA... dziękuję że z Nami jesteś :)
Wystarczy przeczytać kilka Twoich słów, a w moim domu natychmiast zaczyna pachnieć Bieszczadami
:)
Dobre! Wierszokleta pozdrawia ;)
Przepiekny wiersz, on dopiero pokazuje, ze najszybszym wehikulem jest ludzki umysl - mnie wiersz Wuki przeniosl w mgnieniu oka w okolice Michniowca i Bystrego...
Płoty, jak wiadomo, pełnią różne funkcje. Można o nich pisać sentymentalnie, agroturystycznie i troszkę z uśmiechem.
Płot. (fraszka)
Trzymał się pijany płotu
jak ogona rzep.
W głowę ludzie zachodzili,
jaki płot ma lep.
A on uczył pijanego
jak na nogach stać.
Z cierpliwością wysłuchiwał
jaka jego mać.
..co za lekkość.. pojawił mi się przed oczami cały folklor dziadkowej wsi...
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl brytfanna.keep.pl
W hełmach glinianych garnków stały,
niczym żołnierze bojowym szykiem.
Broniły granic przed kurami
między podwórzem a warzywnikiem.
Widziały dobrze, kto cichaczem
na jabłka idzie do sąsiada,
słyszały o czym w cembrowinie
studzienna woda z wiadrem gada.
Teraz zmurszałe kości chylą
kursywą sztachet z cienkich dyli
i czasem tylko są przydatnym,
miejscem spoczynku dla motyli.
Dumnie dźwigają zamiast garnków,
koronę z drutu kolczastego.
Latem wysokim trawom szepcząc,
wspomnienia czasu minionego.
Takie wspomnienie lata zimą!
Załącznik 22272
Jak zwykle pięknie i tak po prostu
WUKO - pisz nam pisz... tak dobrze się od tego robi :)
Załącznik 22275Załącznik 22274Załącznik 22273
Pięknie !!! Szacunek...
Pozwolę sobie trochę nieelegancko podpiąć się pod wątek, ale po przeczytaniu tego Wiersza natchnęło mnie na powrót do kilku wakacyjnych zdjęć.
Potraktuj je WUKO jako wyraz uznania i podziękowanie za to co robisz :)
Pozdrawiam! :)
Dziękuję Wszystkim za ciepłe słowa.
Wędrowcze, Twoje fotografie to dopiero SZTUKA. Będę zaszczycona każdą Twoją "ilustracją" moich wierszy. Długo uczyłam się jak dodawać załączniki, żeby czasem pokazać co mnie zainspirowało, ale chyba szkoda było na to czasu!!!
Pozdrawiam.
WUKA... dziękuję że z Nami jesteś :)
Wystarczy przeczytać kilka Twoich słów, a w moim domu natychmiast zaczyna pachnieć Bieszczadami
:)
Dobre! Wierszokleta pozdrawia ;)
Przepiekny wiersz, on dopiero pokazuje, ze najszybszym wehikulem jest ludzki umysl - mnie wiersz Wuki przeniosl w mgnieniu oka w okolice Michniowca i Bystrego...
Płoty, jak wiadomo, pełnią różne funkcje. Można o nich pisać sentymentalnie, agroturystycznie i troszkę z uśmiechem.
Płot. (fraszka)
Trzymał się pijany płotu
jak ogona rzep.
W głowę ludzie zachodzili,
jaki płot ma lep.
A on uczył pijanego
jak na nogach stać.
Z cierpliwością wysłuchiwał
jaka jego mać.
..co za lekkość.. pojawił mi się przed oczami cały folklor dziadkowej wsi...